Bir Sünnet Deneyimi

Üniversite yıllarından biliyorduk Freud'un kuramlarından Psikoseksüel Gelişim Dönemini; 3-6 yaş arası fallik dönem olduğunu, bu dönemde çocukların cinsel organlarıyla ilgili bir takım kompleksler ya da korkular yaşadığını. Dolayısıyla bu yaş döneminin sünnet için uygun olmadığını. O yıllarda, birgün gelip bu bilgileri kendi oğlum için hatırlamam gerekeceği aklımın ucundan geçmezdi.

Doktorum, erkek bebeğim olacağını söylediğinde vermiştim kararımı. Yeni doğan sünnetine çok sıcak bakıyordum. Fakat bu hayatta çoğu şeyin bizim planlarımız dışında geliştiğini bir kez daha hatırlamam gerekti. Oğlumda doğumsal bir bozukluk vardı -Hipospadias- ve sünnet zamanına doktor karar verecekti. Oğlum 18 aylık olduğunda, doktor artık beklemeyeceğini, iki-üç gün içinde ameliyatı gerçekleştirmesi gerektiğini söyledi.

Bir anne için daha zor ne olabilir bilmiyorum. Gece onikiden sonra su bile verememek zor sandığımın en kolayıymış. O minik bedene damar yolu açtırmak; ameliyat önlüğü giydirmek, koca yatağın içinde hep ayakta görmeye alıştığınız bebeğinizin ameliyathaneye götürülüşünü izlemek, ne zaman ve nasıl çıkacağını bilmediğiniz yavrunuzu o soğuk kapının önünde beklemek, beklerken güçlü görünmek, narkozun etkisiyle ağlayan bebeğinizi susturmaya çalışmak, acısını çare olamamak, mantıklı hiçbir açıklama yapamamak, saatlerdir aç olduğunu bile bile birkaç saat daha aç kalmasına boyun eğmek. Bu virgüller çoğalır da çoğalır. Nasıl bir iç ezilmesi yaşadığımı sonsuz virgül olsa anlatamam. Akıtamadığım gözyaşlarım boğazımda düğüm olup kalıyordu sanki. Alt tarafı bir sünnet değildi bizimkisi. Öyle bile olsa benim acım bana büyüktü.

Yaklaşık bir hafta sonra neredeyse tam olarak iyileşmişti oğlum fakat ameliyatın psikolojik etkileri o kadar kolay geçmedi. Uzunca bir süre bezini her değiştirdiğimde tepki gösterdi; dokunmamı istemedi, duşta kendisini korumaya almaya çalıştı, yabancılarla iletişimde sorunlar yaşamaya; herkes ona zarar verecekmiş gibi davranmaya başladı. Beni anlamaz diye düşünmeden, "sadece altını değiştiriyorum, canın acımayacak, temiz olması için siliyorum; bu abla sana zarar vermeyecek sadece seni sevmek istiyor" gibi açıklamalarda bulundum. 3-4 hafta sonra tepkiler zayıfladı ve sonrasında tamamen kayboldu. Sevgili annelere tavsiyem mümkünse yeni doğan sünneti yaptırmaları; bu şekilde bebeğinizin psikolojik travma yaşamasını elinizden geldiğince engellemiş oluyorsunuz. Eğer daha ileri yaşlarda sünnete karar verdiyseniz çocuğunuza "pipin kesilecek, ucundan gidecek" vb açıklamalar yapmak yerine, "doktor pipinin ucunu temizleyecek" gibi kaygı yaşamasına sebep olmayacak anlatımlarda bulunmalısınız.

Hiçbir annenin, evladının hastalığı ile sınanmaması dileğiyle, sevgiler.